Ένα από τα επαγγέλματα που επιβίωσαν στο νησί ήταν αυτό του αγωγιάτη. Οι αγωγιάτες ήταν αυτοί που αναλάμβαναν μεταφορές κυρίως αγαθών, χρησιμοποιώντας καμήλες, γαϊδούρια, μουλάρια ή άμαξες. Αξιοσημείωτο είναι πως μέχρι τη δεκαετία του ’50 υπήρχαν πολλές καμήλες στο νησί, οι οποίες χρησιμοποιούνταν κυρίως σε μεγάλες αποστάσεις για τη μεταφορά βαριών σακιών. Σταθμοί ξεκούρασης και φαγητού για τους αγωγιάτες ήταν τα χάνια ή άλλες παρόμοιες εγκαταστάσεις.
Παρπέρηδες
Οι παρπέρηδες στα χωριά, σύμφωνα με τον Ιωνά, ήταν κυρίως πλανόδιοι και προσέφεραν συνήθως τις υπηρεσίες τους στα καφενεία. Αναλάμβαναν όχι μόνο το κούρεμα και το ξύρισμα των χωριανών αλλά και το βγάλσιμο των δοντιών. Μετά το ξύρισμα συνήθιζαν να βάζουν στους πελάτες είτε λίγη ζιβανία είτε λίγο ροδόσταγμα.
Κωμοδρόμος
Το επάγγελμα του κωμοδρόμου ή αλλιώς του σιδηρουργού επιβίωσε σε πολλά κυπριακά χωριά. Οι υπηρεσίες του κωμοδρόμου ήταν απαραίτητες γα τους γεωργούς και πολλούς τεχνίτες, όπως τους τσαγκάρηδες και τους κτίστες. Οι κωμοδρόμοι κατασκεύαζαν και επιδιόρθωναν μεταλλικά εργαλεία και εξαρτήματα που χρησιμοποιούσαν άλλοι επαγγελματίες. Ανάμεσα στα εργαλεία και τα εξαρτήματα που κατασκεύαζαν ήταν τα φτυάρια, τα δρεπάνια, τα κλαδευτήρια, τα καρφιά των τσαγκάρηδων, οι τροχαλίες και οι σμίλες. Επίσης, έφτιαχναν διάφορα χρήσιμα αντικείμενα για τα νοικοκυριά, όπως κλειδαριές, κρεβατάκια των βρεφών και σιδεριές.
Βοσκός
Στην αγροτική κοινωνία, υπήρχαν οι βοσκοί που είχαν το δικό τους κοπάδι, αλλά και αυτοί που ήταν βοσκοί-μισταρκοί, δηλαδή που αναλάμβαναν τη φροντίδα ενός κοπαδιού που άνηκε σ’ ένα μεγαλοκτηματία.
Καλλικάς
Ο καλλικάς ή ο πεταλωτής ήταν ένα από τα επαγγέλματα που οι ανάγκες της αγροτικής ζωής καθιστούσαν ιδιαίτερα χρήσιμο. Ο καλλικάς προσάρμοζε πέταλα στις οπλές των ζώων, των γαϊδουριών ή των μουλαριών που ήταν πολύ χρήσιμα στην καθημερινή ζωή των αγροτών, μια ή δυο φορές το χρόνο για να μπορούν να περπατούν με ευκολία.
Κτίστης
Το επάγγελμα του κτίστη είναι ένα από τα παλιά επαγγέλματα που επιβιώνουν ακόμη και σήμερα. Σύμφωνα με τον Ιωάννη Ιωνά, η εκμάθηση της «κτιστιτζιής», δηλαδή της οικοδομικής, άρχιζε από νεαρή ηλικία. Ειδικότερα, μετά από απόφαση του πατέρα, ένας νεαρός ηλικίας περίπου 11 έως 12 χρονών εγκατέλειπε το σχολείο και άρχιζε να μαθητεύει σε κάποιο μάστορα για να μάθει την οικοδομική. Η προαναφερόμενη απόφαση του πατέρα σχετιζόταν με την πεποίθηση πως η οικοδομική ήταν μια τέχνη με αρκετά ικανοποιητικό εισόδημα.
Καρεκλάς
Ο καρεκλάς ή «τσαεράς» κατασκεύαζε τις «τσαέρες», τις παραδοσιακές δηλαδή καρέκλες, που αποτελούσαν μέρος της επίπλωσης κάθε σπιτιού. Σήμερα, τέτοιες καρέκλες εξακολουθούν να υπάρχουν στα καφενεία των χωριών.
Μεταξάς
Ένα από τα σημαντικότερα παραδοσιακά επαγγέλματα της Κύπρου είναι ο μεταξάς, ο οποίος ήταν ο τεχνίτης που από τα κουκούλια των μεταξοσκωλήκων έβγαζε μετάξι και το έκανε νήμα.
Μυλωνάς
Σε αρκετά χωριά της Κύπρου σώζονται έως σήμερα παλιοί νερόμυλοι και ελιόμυλοι. Ο μυλωνάς του ελιόμυλου και του νερόμυλου ήταν ο υπεύθυνος για τη λειτουργία του μύλου. Η λειτουργία των παραδοσιακών μύλων, σταμάτησε περίπου στα μέσα του 20ου αιώνα.
Ξυλογλυπτική
Στο παρελθόν, υπήρχαν ξυλοτεχνίτες που έφτιαχναν κυρίως διάφορα εργαλεία από ξύλα αλλά και ξυλογλύπτες που διακοσμούσαν διάφορα ξύλινα αντικείμενα του σπιτιού, όπως καθρέπτες και ερμάρια.
Παπλωματάς
Ο παπλωματάς είναι ένα από τα παραδοσιακά επαγγέλματα που εγκαταλείφθηκαν σταδιακά λόγω της βιομηχανίας. Ο παπλωματάς κατασκεύαζε και επιδιόρθωνε κυρίως μαξιλάρια, κρεβάτια και παπλώματα.
Πελεκάνος
Ο πελεκάνος ή αλλιώς ο επιπλοποιός είναι άλλο ένα από τα παραδοσιακά επαγγέλματα της Κύπρου. Ο πελεκάνος αναλαμβάνει την κατασκευή της επίπλωσης, όπως τραπεζιών και ερμαριών, αλλά και γενικότερα του ξύλινου εξοπλισμού των σπιτιών, όπως τη ξύλινη σκεπή και «πορτοπαράθυρα».
Στρατουράς
Ο στραουράς είναι ο τεχνίτης που κατασκευάζει τα «στρατούρκα» που φορούσαν στα γαϊδούρια και στα μουλάρια που χρησιμοποιούνταν για μεταφορές. Τα «στρατούρκα» ήταν ιδιαίτερα ανθεκτικά και κατασκευάζονταν από χοντρά βαμβακερά. Αυτά εφαρμόζονταν στη ράχη των ζωών και στη κορφή, όπως χαρακτηριστικά περιγράφει η Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια, είχαν σχήμα Π.
Τορνάρης
Οι τορνάρηδες ήταν οι εργάτες που είχαν ως κύριο εργαλείο , τον τόρνο. Με τον τόρνο διακοσμούσαν ξύλινα αντικείμενα αλλά και αγγεία.
Τσαγκάρης
Μέχρι και τα τέλη του 20ου αιώνα, σε πολλά χωριά της Κύπρου υπήρχε κάποιος που ασχολούταν με την τέχνη του τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης ήταν αυτός που κατασκεύαζε και επιδιόρθωνε τις «ποδίνες», τις δερμάτινες δηλαδή μπότες των χωρικών.
Υλοτόμος
Στις περιοχές που είχαν ή γειτόνευαν με δασώδεις εκτάσεις, υπήρχαν αρκετοί κάτοικοι που ασχολούνταν με την υλοτομία, χωρίς όμως αυτή να αποτελεί την κύρια τους ασχολία.
Αγγειοπλαστική
Τα πήλινα αγγεία ήταν απαραίτητα σε κάθε νοικοκυριό κυρίως για την αποθήκευση διαφόρων προϊόντων. Ο κάθε αγγειοπλάστης εξειδικευόταν σε μια συγκεκριμένη τεχνοτροπία, καθώς και στην κατασκευή αγγείων συγκεκριμένων σχημάτων και μεγεθών.
Αργυροχοΐα
Tα έργα αργυροχοΐας αποτελούν σημαντικές πτυχές της λαϊκής τέχνης. Τα KάτωΛεύκαρα αποτελούν ένα από τα χωριά της Κύπρου με σημαντική ιστορία στην τέχνη της αργυροχοΐας.
Καλαθοπλεκτική
Η καλαθοπλεκτική είναι μια τέχνη που σώζεται έως σήμερα. Σε κάποια χωριά της Κύπρου, υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν την τέχνη αυτή και κατασκευάζουν «τσέστους», «κοφίνια» και άλλα καλάθια.
Κατασκευή σχοινιών
Η κατασκευή σχοινιών ήταν μια από τις πιο επίμονες εργασίες. Από την επιλογή και το μάζεμα του φυτού που ήταν κατάλληλο για την κατασκευή σχοινιών μέχρι την ετοιμασία του σχοινιού απαιτείτο πολλής κόπος και πολλές μέρες σκληρής δουλειάς.
Κατασκευή τούβλων
Σε μερικά χωριά της Κύπρου, υπήρχαν εργάτες που από το χώμα της περιοχής κατασκεύαζαν τούβλα και κεραμίδια, τα οποία έψηναν σε φούρνους φτιαγμένους από χώμα, γνωστούς ως «καμίνια»
Πλούμισμα Κολοκύθας
Το «πλούμισμα», η διακόσμηση δηλαδή της κολοκύθας, είναι μια τέχνη γνωστή σε πολλά χωριά της Κύπρου. Τα «κολότζια» ή αλλιώς οι «κολοκύθες» χρησιμοποιούνταν ως δοχεία.
Υφαντική και Κεντητική Τέχνη
Η υφαντική και κεντητική τέχνη ήταν γνωστές σε πολλά χωριά της Κύπρου. Στο παρελθόν οι γυναίκες ύφαιναν στη βούφα, πολλά υφαντά, όπως ενδυμασίες, σεντόνια και κουρτίνες. Σε πολλά μέρη της Κύπρου υπάρχουν χαρακτηριστικά κεντήματα λόγου χάρη η ομοδίτικη πιπίλα, τα φοιτιώτικα κεντήματα, τα λευκαρίτικα κεντήματα και τα κεντήματα με το σμυλί. Πηγές: Ιστοσελίδες Κοινοτικών Συμβουλίων. | Ιωάννης Ιωνάς, Παραδοσιακά Επαγγέλματα της Κύπρου, Λευκωσία, 2001 |Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια, εκδόσεις Φιλόκυπρος, 1986 Ιστοσελίδα Υπηρεσίας Κυπριακής Χειροτεχνίας https://e-villages.org