Τα παιγνίδια του λαού της Κύπρου αποτελούν πολύτιμη πολιτισμική κληρονομιά του, όπως και τα άλλα παρόμοια κληροδοτήματα, δηλαδή τα παραμύθια, τα τραγούδια, οι παροιμίες κ.τ.ό. Οι Κύπριοι, πάσης ηλικίας, από τα πολύ παλιά χρόνια αδιάκοπα ίσαμε σήμερα, χρησιμοποιούν όλα όσα παρέλαβαν, καθώς και τα παιγνίδια, κατά το πλείστον οι νεαρότεροι, για την εξυπηρέτηση πραγματικών κοινωνικών αναγκών, και με τρόπο που αποκαλύπτει διαχρονικά τη ψυχοσύνθεση και το πολιτιστικό επίπεδό τους. Η εντύπωση ότι η λαϊκή αυτή κληρονομιά εγκαταλείπεται τελειωτικά στα χρόνια μας είναι απόρροια απαισιόδοξων γενικεύσεων και τρομοκρατικών κινδυνολογιών. Ο πολιτισμός είναι ρίζες ακαταπολέμητες και δεν εξουδετερώνεται. Εφόσον επιβιώνουν οι ανάγκες που παράγουν τα στοιχεία του, επιβιώνουν και τα ίδια τα στοιχεία, πάντοτε δυναμικά εξελισσόμενα και προσαρμοζόμενα. Το παιγνίδι, ως μέσο διοχέτευσης δημιουργικής ενέργειας χωρίς καταναγκαστικούς στόχους, χρησιμοποιήθηκε ανέκαθεν από τα λαό μας για διασκέδαση, χρονοτριβή, άσκηση, σύγκριση και διαπίστωση ταλάντων. Χρησιμοποιείται και σήμερα. Με όποιο υλικό είναι πρόσφορο.
|